Κραυγή αγωνίας μητέρας από την Κω: Ελλείψεις στο Νοσοκομείο θέτουν σε κίνδυνο ζωές

Μια μητέρα από την Κω απευθύνει μια δραματική έκκληση για βοήθεια, καθώς κυριολεκτικά βρέθηκε κοντά στο να χάσει τον επτάχρονο γιο της, εξαιτίας των σοβαρών ελλείψεων σε ιατρικό προσωπικό και υποδομές στο τοπικό νοσοκομείο. Η προσωπική της ιστορία αναδεικνύει την αυξανόμενη ανάγκη για επενδύσεις στον τομέα της δημόσιας υγείας στα νησιά, όπου οι άνθρωποι συχνά αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν απρόβλεπτες ιατρικές καταστάσεις χωρίς την απαραίτητη υποστήριξη.

Η μητέρα, η οποία προτίθεται να διατηρήσει την ανωνυμία της για λόγους προστασίας της οικογένειάς της, περιγράφει τη συγκλονιστική εμπειρία της όταν το παιδί της παρουσίασε σοβαρά συμπτώματα που απαιτούσαν άμεση ιατρική παρέμβαση. “Ήταν μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο γιος μου, ξαφνικά, άρχισε να έχει έντονους πόνους και δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Προσπάθησα να τον πάω στο νοσοκομείο, αλλά η κατάσταση εκεί ήταν απελπιστική”, αφηγείται η ίδια με έντονα συναισθήματα.

Η μητέρα στήριξε την ελπίδα της στον ιατρικό κόσμο, αλλά οι ελλείψεις σε γιατρούς και εξοπλισμό την οδήγησαν να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις, όπως η μεταφορά του παιδιού της σε άλλο νοσοκομείο στην ηπειρωτική Ελλάδα. “Η άμεση αντιμετώπιση ήταν επιτακτική, αλλά η διαδικασία της μεταφοράς ήταν γεμάτη αγωνία. Χρειάστηκε να περιμένω για ώρες, παραμένοντας στέκεται πλευρό του γιου μου, παρακολουθώντας τον να υποφέρει”, προσθέτει.

Η κατάσταση αυτή δεν είναι μοναδική. Πολλοί κάτοικοι των νησιών βιώνουν παρόμοιες παχυλές πρακτικές. Η έλλειψη ιατρών και η κακή υποδομή οδηγούν συχνά σε καθυστερήσεις στις κρίσιμες περιπτώσεις, με συνέπεια να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών. Οι τοπικές αρχές πολύ συχνά δεν διαθέτουν τους απαραίτητους πόρους για να καλύψουν τις ανάγκες των κατοίκων.

Αυτή η απελπιστική κατάσταση έχει προκαλέσει ανησυχία και δημόσιες αντιδράσεις, με πολλές οικογένειες να συγκεντρώνονται για να απαιτήσουν καλύτερες συνθήκες υγειονομικής περίθαλψης για όλους. Η μητέρα από την Κω δηλώνει ότι “δεν μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί. Πρέπει να διεκδικήσουμε αυτά που μας αναλογούν. Η ζωή μας και οι ζωές των παιδιών μας εξαρτώνται από το πώς θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα της υγειονομικής περίθαλψης”.

Μέσω αυτής της αγωνιώδους δημόσιας έκκλησης, η μητέρα προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη αλλά και τις αρχές, ώστε να μπορέσουν να ληφθούν άμεσες και αποτελεσματικές αποφάσεις για τη βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης και να αποτραπούν παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.